dagmar baumann
works about news


soon to be

soon to be
2019
37x43cm
oil and chalk on canvas


What orange is to me? May be the most energetic and shiny colour - the pigment is called coral, an utterly brilliant orange, close to vermillion. Vermillion brings ideas of robes of powerful people in late medival paintings to the mind: folds that emphasize movement and the presence of the body under the velvet, silk and lane. I dress the canvas with movement, traces of orange paint on the brush until it is everywhere. The orange in it's extreme presence represents the unnatural, the idea, colour as such, surface as such, movement as such. The image is a dancing, a stirred up surface through wich the conciousness slibbs into awareness.

En hier is hoe dat gaat
De titel is aan het doek gegeven nadat het af was. Dat is eigenlijk altijd zo. Eerst handelen dan denken. Ik vertrouw bij het schilderen op mijn intuïtie en mijn ervaring.
Het beeld lijkt op te roepen dat er binnen kort iets gaat zijn wat er nu nog niet is. Een soort belofte. Het zou een beweging van de geest naar iets toe suggereren, vooralsnog als een voorgevoel of voorstelling. Uiteindelijk gaat zich iets manifesteren: een innerlijk beeld dat al in je bewustzijn aanwezig is als een plek of open ruimte voor iets of iemand.
Met het over elkaar heen schilderen van verschillende bewegingen ontstaat een ruimtelijkheid die zich over de rand van het doek heen voort zet.
De blik word de diepte in gezogen maar tegelijkertijd wordt de ruimte wijder.
Ik zou het willen vergelijken met diep ademen zoals je dat onwillekeurig doet als iets je raakt.
.
Of, anders gezegd: stel je gaat uit een raam leunen. Eerst zie je het uitzicht als een vierkante uitsnede die door dat raam ingekaderd wordt. Als je dan met je hoofd eruit hangt ervaar je de ruimte als iets dat je omgeeft. Met een diepe inademing verinnerlijk je de ruimte.
In zekere zin kan je zo de ervaring van embodyment beschrijven. Wat je ziet is eerst ergens buiten - als je dichterbij komt ga je erin op. Het beeld ontstaat in de concentratie op het gevoel, of beter: de sensatie.
Wat ik hoop en wil: het beeld maakt ruimte om te voelen, in het beste geval hetgeen te voelen is op het moment dat je kijkt. Zodoende vul jij de
beeldruimte met jouw inhoud, naar ik hoop met een diepe ademtocht van
opluchting of acceptatie die je naar het tegenwoordige brengt; de belofte van
heelheid met zich mee dragend.
SOON TO BE,
Bijna thuis.
En ja, wat ik doe als ik schilder? Voornamelijk vertrouwen en dan het afstemmen
van de vormen naar een levendige en warme harmonie. Daar mag ook best een
beetje turbulentie in zitten.
Zodoende.